มาทำความเข้าใจจักวงการเฟอร์นิเจอร์บิ้วอินในเมืองไทยกันนะคะ

[JaneWilkins11]

       เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน

  แค่กับข้าวอย่างเดียวก็4-500฿แล้ว ทำไมเรายอมจ่าย เอ้าแล้วคิดดูทำงานพอๆ กันทำไมได้เงินไม่เท่ากัน คนหนึ่งทำผัดกะเพราหนึ่งจานได้มา45฿ อีกคนผัดกับข้าวหนึ่งจานเท่ากันได้เงินมา3-4ร้อยบาทถ้าผัดทั้งวันได้50จานคนแรกได้เงิน2250฿ โดยประมาณ คนที่สองได้17500฿โดยราวๆหรือเดือนล่ะ525000฿ หักค่าใช้จ่ายแล้วน่าจะอยู่ที่300000฿/เดือนส่วน คนแรกหักแล้วน่าจะเหลือสัก 13500฿โดยประมาณ อันนี้คำนวนจาก ค่าแรง มาตรฐานนะครับคนแรกทำปีนึงก็แค่พอมีพอกินคนที่สองทำปีนึงรวยไปแล้วเรียบร้อย   แล้วลองคิดดูสิครับว่าการรับของคนมันมีมูลค่าสูงขนาดไหน อันนี้ยกแบบอย่างแค่ไม่ยากๆนะครับ ถ้าเป็นธุรกิจรับสร้างบ้าน รับตกแต่งภายใน รับวางระบบและอื่นๆ มูลค่าที่แตกต่างจะยิ่งมากกว่าหลายเท่าตัวนัก ตอนนี้เราเริ่มเก็ทเข้าใจแล้วว่าทำไมการเลือกเฟอร์นิเจอร์มาแต่งบ้านจะต้องแลดูดีมีรสนิยม แต่ก็ยังไม่วายฉงนอีก แล้วเพราะเหตุใดต้อง เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
 น่ะไม่ใช่มีเงินก็สักแต่ว่าจะไปหาซื้อหามาได้ เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน

   เฟอร์นิเจอร์ของคนมีบารมี<span style=
line-height: 1.42857;
>คนที่มิเคยใช้งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน


  ล้วนๆเมื่อมีโอกาส ใกล้ชิดท่านจึงเลียบเคียงสอบถามตรงๆตามประสาคนใคร่รู้ ท่านก็ได้กรุณาเล่าว่า การจะเลือกใช้เฟอร์นิเจอร์แต่งบ้านสักชุดบางที ถ้าเรามีเงินมากเพียงพอ เราจะไม่ได้เลือกมันที่ราคาเพียงอย่างเดียว แต่เราจะมองไกลไปกว่านั้นมากกิโลขีด ไอเดีย ยกตัวอย่างเช่น เฟอร์บ้านเพื่อนเราเข้าไปดูดีมีความพอใจทั้งบ้านแลดูกลมกลืน เข้ากัน แต่เฟอร์ที่บ้านเราซื้อมาทำไมมองทีไรก็ขัดนัยน์ตาไปหมด อันนี้มันจะเป็นตัวแสดงถึงเกรดของเจ้าของบ้านหลังนั้นๆเป็นอย่างดี ซึ่งมีนัยยะ ครับเพราะบางคนอาจยังไม่ชัดว่าแล้วทำไมกรูต้องดูดีมีระดับด้วยล่ะครับ เราก็อยู่ของเราปอนๆได้อยู่แล้ว ท่านก็ตอบมาสั้นๆแค่คำเดียวผมสะอึกเลย ท่านว่านี่แหละความคิดของคนยากคนจน คนจนคิดถึงแต่ความพึงพอใจของตนเอง คนรวยคิดถึงความพึงพอใจของบุคคลอื่น ของคนส่วนมากและแสวงหาการยอมรับจากคนทั่วไปด้วย เพื่อสร้างผลประโยชน์ที่สูงกว่า ยกตัวอย่างเรากินข้าวร้านข้างทางจานล่ะ40฿ ร้านเก่าๆโทรมๆก็ไม่ว่ากัน แต่พอกินภัตตาคารหรูหราๆแต่งเติมดีดี บรรยากาศดี มีการตกแต่งด้วย เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  มูลค่าตัวล่ะ4-5หมื่นบาท ทั้งทั้งที่ เฟอร์นิเจอร์สำเร็จรูปตามห้างสรรพสินค้าทั่วๆ ไปมูลค่าตัวล่ะไม่ถึงหมื่นก็มีมากมายเกลื่อนกราด เรียกว่าคัดเลือกกันไม่หวาดไม่ไหวเลยทีเดียว แถมรูปแบบก็สวยๆทั้งนั้นจน คิดว่าทั้งย่อมเยาทั้งดีทำไมไม่ซื้อหากัน หึ หึ </span>     แต่ก่อนผมก็เป็นคนนึงที่อยู่ในพวกนี้ครับคือประหยัดสะ แบบว่าชั้นหนังสือหกพันคัดแล้วเลือกอีก ตู้แปดพันก็ต่อราคาจนคนขายเดินหนี จนได้มีโอกาสได้มาทำงานกันเจ้านายท่านนึง ซึ่งท่านและสังคมเพื่อนของท่านเลือกสรรใช้แต่ งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
 ไปเลยล่ะครับ จบข่าว กระจ่าง หลังจากนั้นผมก็พยายามจะหามาแต่งบ้านสักชุด แต่เชื่อมั้ยครับว่าจนแล้วจนรอดก็ไม่เคยสมปรารถนาเลยถึงแม้ตัวเองจะมีเงินเก็บหลักหลายแสนแล้วก็ตาม คำพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะจบการเล่าวันนั้นก็คือ ท่านว่าเฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน
  คงจะฉงนและไม่ทราบอย่างหนักว่าเพราะเหตุไรคนเราถึงควรใช้ เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน

 ด้วยซื้อมายกชุดจากร้านค้าดังๆก็น่าจะพอแล้วท่านก็ว่าแล้วมันสะท้อนตัวตนของเราได้มั้ย ดีไซน์ได้มั้ย ใช้แล้วมันทนทานมั้ย คำตอบทั้งสามข้อคือไม่ เพราะว่าบริษัทผู้ผลิตล้วนแต่ต้องแข่งขันกันดังนั้น เค้าจึงเลือกประหยัดวัสดุและอุปกรณ์เพื่อลดทุน และคงไม่เปลี่ยนตามความต้องการของลูกค้าคนเดียวแน่ ทั้งที่มูลค่าเมื่อเทียบงานประเภทนี้กับงานบิ้วอินแล้วแตกต่างไม่เท่าไหร่ คำถามคือแล้วทำไมไม่เลือกใช้งาน เฟอร์นิเจอร์บิ้วอิน