เกล็ดความรู้และประวัติเรื่องราวของเสื้อยืดนั้นว่ามาจากไหนถึงเป็นที่นิยมมากมายกันในช่วงเวลานั้นจ

[JoshuaPowell25]

 แพร่หลาย ลู่ชายฝั่งอเมริกันก็บอกว่าเขานี่แหละที่ทำแจกเป็นที่รู้จัก เพราะอุตสาหกรรมภาพยนตร์และดนตรี อย่างไรก็ตามลู่ประเทศฝรั่งเศสก็บอกว่าเขาต่างสมมตที่เป็นต้นไอเดียเสื้อระดับในของผู้ชายที่ทหาร จีไอนำไปเลียนต้นแบบ จนแปรไปมาเป็นเสื้อวิธีถิ่นเห็นในปัจจุบัน มิว่าจะถกเถียงขัดขวางยังไงคงไม่มีใครมานั่งสนใจว่าใครจะเป็นคนคิดก่อน เพราะเดี๋ยวนี้ใครๆ ก็มีและใส่ เสื้อยืด

 เกริ่นเป็นที่ยอมรับในวงกว้างจริงๆ นั้น มาจากวัฒนธรรมเครื่องใช้อเมริกัน ในยุคทศวรรษ 1950 เริ่มมีงานใส่เดินขัดขวางตามท้องถนน หนังเรื่องราว Street Car Name Desire นำแสดงเพราะว่ามาร์ลอน แบรนโดที่ออกฉายในปี 1951 พร้อมทั้ง Rebel Without a Cause นำแสดงโดยเจมส์ ดีน ในปีค.ศ.1955 ตอกย้ำภาพของคนรุ่นใหม่กับเสื้อสีสีขาว กางเกงยีนส์รัดรูป ทำแจกใครต่อใครแต่งตัวตนเลียนแบบดารากันเป็นสาย  แต่บรรลุอย่างนั้นก็ดี  เสื้อยืด
 ต่ก่อนชาวอเมริกากับชาวฝรั่งเศสเคยเถียงขัดขวางว่าใครกันที่เป็นคนทำแจก เสื้อยืด
 ก็ยังเป็นสมัยนิยมที่ดูไม่สุภาพ “เพราะ ส่วนตัวเห็นว่า เสื้อยืด


 กันตลอดนั้น เสื้อยืด
 เป็นตัวแทนของการสร้างต้านสังคม ความรู้สึกของ ‘ความเปล่าสุภาพ’ ของเสื้อนั้นก็ยังติดตัวมันอยู่จนถึงทุกกลางวันนี้ และที่สำคัญเสื้อรอบรู้กระดอนความคิดและบุคลิกภาพของผู้สวมใส่ได้รับหมายความว่าทำนองดี   ถามว่าเราดูคนจากรองยันที่ใส่ได้หรือเปล่า ก็ได้ครับ แต่ว่า เสื้อยืด
 ก็อีกต่างหากเป็นสิ่งที่ไม่สามารถสวมใส่ได้มาทั้งหมดโอกาส ไม่ว่าจะมีคอวี มีปกหรือคอกล้อก็ตาม แต่ไม่ได้หมายความเหมาใส่มิได้ บางงานฉลองสมมตเปล่าควรการสิ่งไรที่เป็นทางงานมาก เสื้อสมัยนิยมสุมด้วยเบลเซอร์สักตัว ก็ดูดีได้มา” ถ้าแม้นินทาจะฉลุยสบายสวมใส่ใส่ง่าย แต่ก็ ‘เปล่าควรจะหมูทั้งหมดโอกาส’ยุคเริ่มต้นแรกเริ่มเครื่องใช้การเกิดทีเชิ้ตคงไม่แตกต่างจากหนังมากนัก ในแง่ที่นินทา  เสื้อยืด
 ราคาถูกกว่าหาซื้อสะดวกกว่า เพราะฉะนั้นผมเชื่อว่า ถ้าเรากระหายจะรู้จักวัยรุ่นต้นสักคนในสมัยนี้ ต้องดูแหล่งเสื้อถิ่นคีรีใส่ ดูคำดูรูปแหล่งอยู่บนเสื้อ เราก็จะรู้ได้รับคาดคะเนหนึ่งเหมาเขาเป็นคนอย่างไร  มันแผลบเป็นภาพสะท้อนความคิดของคนๆ หนึ่งที่ต้องงานสื่อเรื่องคิดของตัวเองได้ดีมากเสื้อเชิ้ตเป็นยังกะภูษาใบสีสีขาวที่รอคนมาเติมสีแต่ดีกระทั่งตรงแหล่งเราสวมใส่มันไปไหนมาไหนได้ ในยุคทศวรรษ 1960-1970 สมัย ที่ดนตรีร็อคทรงอิทธิพลทำนองมาก วงดนตรีต่างๆ นำเอาเสื้อมาสกรินนลาย ออกตัวเป็นของที่คิดถึงยามที่ออกลูกทัวร์การแสดงดนตรี หรือใช้เป็นสัญญาณในงานแยกหน้าที่ระหว่างคนดูพร้อมด้วยทีมงานอย่างได้ผล เสียดายที่ไม่มีงานจดบันทึกวางว่าใครเป็นคนริเกริ่นทำเยอะแยะๆ วงดนตรีออกตัวเสื้อได้มาพอๆ กับยอดขายอัลบั้มสกัดกั้นเลย อย่าง The Beatles หากว่า คณานับเอาจำนวนเสื้อที่เขาจำหน่ายได้ทั้งหมด ทั้งละเมิดลิขสิทธิ์พร้อมกับถูกกฎคาดแล้วล่ะก็ เผลอๆ ยอดขายอาจไม่ได้นิดหน่อยไปกว่ายอดรวมอัลบั้มถิ่นพวกภูสามารถขายได้รับ   ยุคแรกๆ ของทีเชิ้ตที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับวงการดนตรี อะไหล่มากเป็นเสื้อของวงร็อคเกือบทั้งหมด เปล่าว่าจะเป็น เดอะ โรลลิ่งสโตน (The Rolling Stone) เลด เซปลิน (Led Zeplin) บ๊อบ ปีศาจร้าย์เลย์ (Bob Marley) จิมมี่ เฮ็นดริกซ์ (Jimmy Hendrix) ที เชิ้ตสกรีนลายเครื่องหมายของวงช้างบางวง กลายเป็นลายคลาสสิคที่ดีไซเนอร์หลายคนหนีบจับมาชดใช้จนทุกคนจำได้มา ไม่ว่าร้ายจะเป็นลายปากแลบลิ้นเครื่องใช้ เดอะ โรลลิ่งสโตน หรือว่ามงกุฎและลายธงบ้านเมืองอังกฤษที่เรามักจะแลเห็นคู่กับวงเดอะเซ็กซ์ พิสทอลและวิหวน เวสต์วู้ด (Vivienne Westwood)เหมาไปแล้วเธอก็เป็นเหมือนเครื่องหมายข้าวของการผสมผสานระหว่างแฟชั่นและสังคีตเข้ามาด้วยสกัดกั้น ตั้งแต่ยุคแรก การเปลี่ยนชื่อร้านของเธอออกจาก ‘Let it Rock’ มาเป็น ‘Too Fast to Live Too young to Die’ สะท้อน เรื่องคิดถิ่นได้รับรองมาจากฮิปปี้พร้อมกับดนตรีร็อคเพราะเที่ยงตรง การเข้าไปมีส่วนสำคัญสิ่งของการล้งเล้งเป็นพลุแตกของเดอะเซ็ก พิสตอล ที่ผู้นำเครื่องใช้เจ้าหล่อนขณะนั้น (มัลคอม แมคลาเรน-Malcom McLaren) เป็นผู้จัดการวง ทำให้ทิวภาพลักษณ์สิ่งของวิหวน เวสต์วู้ดไม่คุ้นรอดพ้นอกจากความหมายถึงพังค์แหล่งสวมกอดเกี่ยวกับดนตรีอย่างแยกไม่ออกลูกท่วงทำนอง และแฟชั่นก็ไม่เคยเหินห่างกัน บางงวดเพลงและนักดนตรีก็คือตัวกำหนดรูปร่างแบบของความนิยมของแต่ละยุคแต่ละ สมัยไปโดยปริยาย และทีเชิ้ตก็มิเคยหลุดพ้นเทรนด์ ข้างหลังๆ คุณคงเริ่มสังเกตว่าทีเชิ้ตเปล่าได้จำกัดวงอยู่แค่วงร็อคทันนั้น ทีเชิ้ตรัดติ้วแบบที่ริกกี้ ผี์ตินใส่ก็ทำให้คนฮิตกันไปทั้ง หรือไม่ทีเชิ้ตสกรีนตัวหนังสือ ‘Britney Spear’ แหล่งแนบอยู่บนเสื้อเครื่องใช้มาดอนน่า ทำเอาใครต่อใครจงหามานุ่งเสื้อยืด เสื้อยืด